Naar de cloud nu je er nog mee wegkomt: is dat het?

Posted on

De stukjes overheid die hun bestanden en mail nog niet op Amerikaanse servers hebben gezet, maken grotendeels enorme haast om dat nu alsnog te doen. Men lijkt een druk te ervaren, “want er is geen alternatief” en (ietwat bevreemdend) “we zijn met 150.000 werkplekken (!) te klein om nog iets zelf te kunnen beheren”.

Het is nogal een besluit om je gehaast over te leveren aan Amerika nu. Het is voor veel buitenstaanders (“burgers”) overigens al lang een onbegrijpelijk idee om dit nu nog te doen. Niet alleen kan men in Amerika voortaan meelezen met je ziekmelding, je beleidsstuk of je notulen, voortaan leven we dan ook “onder de rode knop van Trump”: als ze ons niet aardig meer vinden, dan gaat onze werkplek uit. En zelfs als ze dat niet doen, alleen al doordat die mogelijkheid bestaat ga je toch voorzichtiger doen, straks wordt Trump boos.


Rechts man met meerdere rode knoppen. Links een President.

Het wordt in Amerika vreemder en vreemder. Waar het in 2023 misschien nog een redelijk idee leek om Amerika live toegang te geven tot al onze dagelijkse overheidsdocumenten, ziet dat er nu wel anders uit.

Regeren is vooruitzien, maar ons gevoel kijkt vaak juist achteruit. Tachtig jaar konden we bouwen op Amerika, en dat is toch niet zomaar over? Maar als je ziet wat er halverwege februari en gisteren gebeurde, dan is het wel degelijk over. En als je vooruitdenkt hoe het de komende weken of maanden zal gaan: nou, alleen al om juridische redenen, vermoedelijk echt niet beter.

Waarom die haast om alles naar Amerika te sturen?

Op 18 februari liet staatssecretaris Zsolt Szabó weten dat ze een manier gevonden hadden om een nieuwe werkplek in te richten voor 58.000 ambtenaren die documenten en email “vooralsnog” NIET overlevert aan “de cloud in Amerika”. Dit gaat om de Digitale Werkplek Rijk 2.0, waar negen ministeries gebruik van maken (“DWR2.0”).

Het kan dus kennelijk wel.

Desondanks zijn andere belangrijke overheidswerkplekken, waaronder die geleverd door DICTU nog druk onderweg naar Amerika (lijkt het). Ook de enorme belastingdienst heeft aangekondigd geheel over te gaan.

Het argument hierbij is dat ingehuurde ICT-experts en Microsoft in koor zeggen dat het gewoon niet anders is: je moet wel.

Maar dat is dus niet zo

Als negen ministeries melden dat zij niet over gaan, dan hoeft het kennelijk dus niet, of althans niet nu.

De vraag is dan waar al die urgentie dan wel vandaan komt.

We zijn allemaal wel bekend met besluiten waarbij we onder tijdsdruk gezet worden: je moet deze baan nu accepteren, het kan niet nog een weekend wachten. Het aanbod voor deze hypotheek geldt alleen maar tot vrijdag. De speciale prijs voor deze auto geldt alleen deze week nog, beslis snel!

In de praktijk zijn veel van dit soort deadlines verzonnen door mensen die niet bezig zijn met ons belang.

En zoiets lijkt hier nu ook het geval. Snel door, voor het indaalt hoe bizar het inmiddels is in de VS, en hoeveel gekker het nog gaat worden. Maar: belangrijke besluiten moet je nemen op momenten die jou uitkomen.

Weet overigens, het moment dat je “over” gaat naar een Amerikaanse cloud, dan stuur je 20 jaar overheidsarchieven op. Al draai je het besluit direct weer terug, die heb je dan permanent ingeleverd. Als je weer weggaat hebben zij die archieven toch nog.

Zou je er voor moeten willen tekenen?

Het is nu al knap pijnlijk om ons hoofd op het hakblok van de Amerikanen te leggen voor het functioneren van onze overheden, gezondheidszorg, onderwijsinstellingen en defensie. Maar het is misschien nog net voorstelbaar.

Maar als je kijkt naar heel recente ontwikkelingen, naast de totale belediging van Zelensky gisteren in het Witte Huis:

Wil je dan nu tekenen om onze overheids- en nutscommunicatie totaal afhankelijk te maken van dit soort clubs? Gaan die onze communicatie beschermen tegen Rusland, China, Noord Korea en Iran? En dit onder de aanname dat men in de VS binnenkort vast weer een beetje normaal wordt?

Ik zou m’n handtekening niet onder zo’n besluit durven zetten, zeker niet als onduidelijk was waarom het allemaal nu moet.

Dus daarom: vraag kritisch door naar de opties, en weeg genoemde risico’s goed af tegen het jezelf compleet afhankelijk maken van het circus in de VS nu.

En als iemand desondanks druk zet dat we door moeten.. vraag je dan eens af waarom ze zo’n haast maken. Mogelijk niet vanwege ons collectieve welzijn.