Of je doet geen cookies?

We leven in rare tijden. Cookies en tracking zijn overal op internet. We worden overal gevolgd, iedere klik wordt bijgehouden. Tools als Google Analytics zijn hierbij een Faustiaanse deal: De analytics vertellen jou dingen over je gebruikers, en in ruil vertel jij Google wat diezelfde gebruikers op jouw site doen.

Vreemd genoeg hebben bergen non-profit en (overheids)organisaties met goede bedoelingen ook al die cookies en trackers aanstaan op hun sites. Zo doen ze vrolijk mee aan “surveillance capitalism”, ook al hoeven ze niet te leven van advertenties. Dit is best vreemd.

Overigens is er enige juridische nuance, zie einde van dit stuk.

Bedenk hoe je op een bezoeker overkomt als overheid of goedbedoelende club. Moet de eerste kennismaking een cookiebanner zijn, met een l*lverhaal hoe je de privacy van je bezoeker zo enorm waardeert? Door z’n hele klikgedrag door te sturen naar bergen (advertentie)bedrijven in landen ver weg?

Recent was ik bij een leuke non-profit, en het was me opgevallen dat hun cookie-knop niet eens aangesloten was. Al zei je nee, je kreeg alle cookies toch nog opgedrongen. Oeps. Ook bleek dat een van hun trackers je klikgedrag naar een inmiddels half-malafide bedrijf doorstuurde. Je moet zoiets bijhouden blijkt.

Ik vroeg toen de grote zaal met betrokkenen of iemand weleens gebruik maakte van de statistieken die deze cookies en trackers op zouden moeten leveren. Er ging precies 1 hand half omhoog “ja, weleens gezien”.

Bij doorvragen elders heb ik ook meermalen gehoord dat het wachtwoord van de statistieken kwijt is en überhaupt niemand weet hoe ze bekeken kunnen worden. Ook is me weleens verteld dat niemand meer een idee had wie die trackers allemaal ooit aangezet had. En ik heb werkelijk nog nooit (buiten commerciële bedrijven) gehoord dat ze actief iets deden met de trackingdata. En ik vraag het al jaren.

De ultieme vraag is natuurlijk: heb je ooit een echte beslissing genomen op basis van al die tracking. Heeft een afdeling ooit z’n pagina moeten herschrijven omdat bezoekers niet doorklikten? Is er ooit een vacaturetekst aangepast omdat de statistieken zeiden dat ‘ie niet goed was? Deed je echt iets met de kennis dat 1% van je bezoekers uit Frankrijk kwam? En als er al cijfers bekend zijn, weet iemand wat ze precies betekenen?

Echt iedereen in een organisatie met trackers zou deze vragen eens moeten stellen. Bekijkt iemand die statistieken weleens? Krijgen we waarde uit het online laten volgen van onze bezoekers? Verbeteren we onze dienstverlening er echt mee? Zo nee kunnen al die tracking cookies dan misschien gewoon uit? (probeer het desnoods een week en kijk wie er piept).

Want als je er toch weinig aan hebt, dan kan je je website bezoeker beter verwelkomen zonder irritante banner. En dan hoef je ook zijn of haar surfgedrag niet te verklikken aan adverteerders. Toch een prettiger begin!

(En terloops, met weinig moeite kan je websiteplatform je ook zonder cookies of trackers vertellen hoe vaak je pagina’s bekeken worden.)

PS: Er zijn contractuele trucs waarmee je volgens sommige juristen zonder banner toch clicks/gedrag aan Google kunt rapporteren, omdat het bedrijf tegen betaling belooft de gegevens van jouw bezoekers apart te houden. Maar ook dan blijft de vraag: voor wie doen we dit eigenlijk? Want al zou het juridisch waterdicht zijn, dat maakt het nog niet vanzelf nuttig of goed.