Hallo allemaal,
Twee blogposts maar liefst. In Data en de Democratische Rechtsorde schrijf ik uitgebreid (met een samenvatting) over iets wat me veel zorgen baart. Denken we wel goed na over de steeds verder gaande mogelijkheden voor overheden om ons in de gaten te houden? En weten we ueberhaupt hoe we dat moeten afwegen? En, beangstigend, gaat het nog wel goed in Nederland met de datahonger van de overheid?
In Je kunt je digitale autonomie niet kopen in Amerika vertel ik over hoe “NL autonomie”-projecten toch dikwijls op Microsoft Azure eindigen. En hoe dit onze digitale autonomie dus juist verzwakt.
Overheden willen ons meer en meer in de gaten houden, tot AI-scanners in onze chatapps aan toe. Maar wat is wijsheid? We wegen dit niet goed af, en met name op basis van steeds zwakkere herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog. Inmiddels is er zoveel data over ons te verkrijgen dat het steeds spannender wordt. Als een overheid alles over ons weet, gaat dat nog wel goed? Ik vrees dat het nu al ontspoort, en maak me zorgen over de toekomst.
Maar is het nu erg dat overheden zoveel over ons weten, en ons zo goed in de gaten kunnen houden? Het blijkt dat overheden altijd “countervailing powers” nodig hebben om ze op het rechte pad te houden. Oppositie, kritische journalisten, demonstranten, klokkenluiders, activisten.
Iedere maatregel aangenomen voor “law & order” verkleint de ruimte voor deze countervailing powers. Uiteindelijk is het niet meer te doen om tegen de overheid te ageren, het speelveld is te ongelijk. En dan kunnen overheid en politiek ontsporen, want tegenmachten zijn verzwakt.
En dit soort dingen gebeurt nu al. De politie beschikt, illegaal, over een enorme hoeveelheid data die al meer dan tien jaar aan geen enkel misdrijf te relateren is, en die al lang vernietigd had moeten worden. Maar dat doen ze niet, ondanks uitspraken van alle instanties, tot de hoogste rechter van het land aan toe. De politie weigert te gehoorzamen, en houdt vast aan z’n gigantische databerg. Want je weet maar nooit.
Lees verder in Data en de Democratische Rechtsorde
Gelukkig staat digitale autonomie nu overal stevig op de agenda. Het idee dat we in Nederland en Europa al ons computerwerk over moeten laten aan Amerikaanse big tech en hyperscalers is nu op z’n minst controversieel. Moet dat nou?
Want het is toch raar dat we alleen nog onze belastingdienst draaiend kunnen houden als Amerika met alles mee kan kijken, en ook ieder moment de stekker uit de dienstverlening kan trekken. Ga je toch rekening mee houden namelijk, en dan krijg je van die malle vertoningen dat Europa (en Mark Rutte) alles in het werk moeten zetten om Trump blij te houden.
Desondanks hoor vaker en vaker dat zelfs “digitale autonomie”-projecten uiteindelijk eindigen op Amerikaanse big-tech servers. Met allemaal tranentrekkende redenen, maar het ondermijnt wel de hele bedoeling: een Nederlandse/Europese IT-wereld behouden die zichzelf kan bedruipen. Je kunt je digitale autonomie niet inkopen in Amerika!
Lees verder in Je kunt je digitale autonomie niet kopen in Amerika.
Tot zover!