Preview document (🔗 origineel)

---

Voorstel Hoorzitting Noodhulp

Humanitaire hulp (ook wel noodhulp genoemd) is de EHBO van
ontwikkelingssamenwerking. Als ergens in de wereld iets gebeurt waar de
bevolking slachtoffer van is, wordt in principe altijd geholpen. Of het
nu rampen zijn die door mensen zijn veroorzaakt (oorlogen, aanslagen,
ontploffingen) of door de natuur (aardbevingen, orkanen,
overstromingen). Wel moet het getroffen land de internationale
gemeenschap officieel om hulp verzoeken. De afdeling Humanitaire Hulp
(DMV/HH) van het ministerie van Buitenlandse zaken richt zich op twee
categorieën van werkzaamheden. Ten eerste op een groep landen die al
jaren in oorlog of crisis verkeren, en dat ook nog wel een tijdje zullen
blijven. En ten tweede op acute noodsituaties: rampen, aanslagen,
plotselinge oorlogen.

 

Een aantal principes wordt in beide gevallen gehanteerd. Het moet gaan
om: 

een levensbedreigende situatie 

het verlichten van het lijden van (de meest kwetsbare) mensen 

hulp naar behoefte (niet meer en niet minder) 

onpartijdige hulp (dus ongeacht ras, religie, politieke overtuiging of
sekse) 

aanpassing aan de plaatselijke omstandigheden en gebruiken 

In principe worden allerlei soorten hulp gegeven, maar de nadruk ligt in
de praktijk meestal op de volgende sectoren: onderdak voor ontheemden,
voedsel en landbouw, gezondheid, water en sanitatie, onderwijs,
bescherming van kwetsbare mensen, kleinschalige terugkeer en
hervestiging van vluchtelingen en ontheemden. 

Nederland geeft vrijwel nooit hulp aan de overheden van de landen zelf,
maar vrijwel altijd via internationale partners. Meestal is dat de VN of
het Rode Kruis. In veel gevallen worden ook ngo's ingeschakeld. Die zijn
dan eerst onderzocht op betrouwbaarheid, geschiktheid, hun capaciteit om
de hulp ook echt uit te voeren en op de intentie goed samen te werken
met de VN.

Noodhulp ligt steeds meer onder vuur. Het Tsunamischandaal ligt nog vers
in het geheugen. Onlangs publiceerde Linda Polman het boek De
Crisiskaravaan. Achter de schermen van de noodhulpindustrie Dit boek
gaat over de dilemma’s van de internationale hulpverlening: 

schiet hulp het doel voorbij als oorlogvoerende partijen er hun voordeel
mee doen? 

Wat te doen als de concurrentie tussen NGO’s zo groot wordt dat het
eigen belang de hulpverlening in de weg staat?

 En moeten humanitaire organisaties neutraal blijven of weggaan als hun
hulp misbruikt wordt? 

Het onderwerp lijkt mij belangrijk genoeg voor een hoorzitting. We
spreken in de kamer zelden over noodhulp en als er zulke fundamentele
kritiek wordt geuit in de samenleving dient de politiek zich er op zijn
minst in te verdiepen. Wat de termijn betreft denk ik dat wij het na de
begrotingsbehandeling moeten doen. Misschien zelfs pas in februari zodat
we veel tijd hebben om het goed voor te bereiden.

Ik zou willen voorstellen om de volgende organisaties uit te nodigen:

Linda Polman, journalist en schrijfster van De Crisikaravaan

Het Rode Kruis

Artsen zonder Grenzen, in 1971 uit het Rode Kruis gestapt onder leiding
van Kouchner (‘door te zwijgen werden wij medeplichtig aan het
afslachten van een volk’)

Novib

Cordaid

Icco

Care

Vertegenwoordiger van de UNHCR

Generaal Cammaert (leider VN missie in DRC)

prof. Thea Hilhorst, Universiteit Wageningen

=====

Ministerie van Buitenlandse Zaken 

Bezuidenhoutseweg 67 

Postbus 20061 

2500 EB Den Haag 

Tel.: 070-3 486 486 

Fax: 070-3 484 848 

Internet: www.minbuza.nl