Preview document (🔗 origineel)

---

             De Tweede Kamer der Staten-Generaal

             T.a.v. de heer J. ten Hoopen (CDA-fractie)

             

Postbus 30805

             2500 GV Den Haag



Datum: 	30 oktober 2008 

Ons kenmerk: 	B2.1.8./1611/MK

Onderwerp: 	Initiatiefwetsvoorstel Kraken en leegstand	

Geachte heer Ten Hoopen,

Bij brief van 4 september jl. hebt u, mede namens uw collega-kamerleden
Van der Burg en Slob, de Nederlandse Vereniging voor Rechtspraak (NVvR)
om advies gevraagd over het initiatiefwetsvoorstel betreffende het
terugdringen van kraken en leegstand van woningen of gebouwen. Dit is
besproken in de Wetenschappelijke Commissie van de NVvR; in de vorm van
een aantal opmerkingen treft u hieronder haar bevindingen aan.

De NVvR merkt allereerst op  dat zij zich niet zal uitlaten over de
maatschappelijke behoefte aan de verzwaarde strafbaarstelling van het
kraken; die behoort tot het primaat van de politiek.

Algemene en juridisch-inhoudelijke punten:

Het in de memorie van toelichting (pag. 9) gestelde over uitbreiding van
de mogelijkheden tot voorlopige hechtenis van juist buitenlandse krakers
kan verweren uitlokken, waarin een beroep wordt gedaan op discriminatie
en/of strijdigheid met het vrije verkeer van personen binnen de Europese
Unie. Nu er toch al discussie bestaat over het bestaansrecht van art.
67, tweede lid, Sv, verdient het aanbeveling niet te zwaar daarop te
leunen en het desbetreffende gedeelte van de toelichting opnieuw te
bezien. 

De regeling inzake de leegstandsverordening bedrijfsruimte c.a. leidt
uiteindelijk tot contractsdwang voor de eigenaar van bedrijfsruimte
(artikel 7 Leegstandwet, zoals voorgesteld). Dat is in het Nederlandse
recht uitzonderlijk. Deze dwang bestaat bij woonruimte ingevolge de
Huisvestingswet ook maar kan daar worden gerechtvaardigd door, kort
gezegd, de woningnood. Bij andere gebouwen is er geen nood, maar veeleer
een overschot. De vraag laat zich stellen of een dergelijke verregaande
inbreuk op de rechten van de eigenaar niet disproportioneel moet worden
geacht (vgl. art. 1 eerste protocol EVRM); daaraan ware in de memorie
van toelichting aandacht aan te geven.

Punten betreffende capaciteit en werklast:

De indieners veronderstellen dat het OM aan het optreden tegen leegstand
structureel meer aandacht zal geven (memorie van toelichting, pag. 11),
zonder dat het wetsvoorstel leidt tot het beschikbaar stellen van extra
middelen. Dat heeft tot gevolg dat minder aandacht zal kunnen uitgaan
naar andere aangelegenheden. In de memorie wordt niet duidelijk gemaakt
hoe deze extra inspanning van het OM wordt gecompenseerd.

De exploitatie van bedrijfsruimten vindt nagenoeg altijd door
ondernemingen plaats. De kosten van het hebben van leegstaande
bedrijfsruimten drukken de winst en de daarop te heffen belasting. Het
gaat daarbij om grote bedragen. In dat licht zal een bedreiging met een
bestuurlijke boete van de hoogte als in het wetsvoorstel gemaximeerd
(artikel 18 Leegstandwet, zoals voorgesteld) als een licht te nemen
obstakel in het kader van de bepaling van het bedrijfsresultaat worden
gezien, die uiteraard wel regelmatig zal worden aangevochten en tot
extra procedures zal leiden.

Namens het hoofdbestuur van de Nederlandse Vereniging voor Rechtspraak,

de Wetenschappelijke Commissie

F.F. Langemeijer,

voorzitter

B E L A N G E N B E H A R T I G I N G   L E D E N   O M / Z M    •    
K W A L I T E I T   R E C H T S P R A A K

	

Lange Voorhout 7, 2514 EA Den Haag  •  Telefoon: 070-3611420  • 
Fax: 070-3611424

Postbus 30315, 2500 GH Den Haag  •  E-mail:   HYPERLINK
mailto:nvvr@bart.nl  nvvr@bart.nl  •  Website: www.nvvr.org



  PAGE  1 

                    Nederlandse Vereniging 

                                    voor Rechtspraak