Preview document (🔗 origineel)

---

BIJLAGE

Deel 1. Begrippenkader

1. De ecosysteembenadering in de visserij

In de visie van het kabinet is de “ecosysteembenadering gericht op het
zoveel mogelijk nut halen uit de levende natuurlijke hulpbronnen in zee
en tegelijkertijd de gevolgen daarvan voor het milieu te
minimaliseren” (pagina 10 van de visie). Dit is in lijn met de
mededeling die de Europese Commissie op 11 april 2008 presenteerde met
daarin haar visie op de bijdrage van het gemeenschappelijk visserij
beleid in de ecosysteembenadering op het beheer van de oceanen en zeeën
(pagina 3 “wat houdt de ecosysteembenadering in?” van COM (2008)
187). Ik heb deze mededeling op 3 juni 2008 aan de Kamer gestuurd. 

2. Discards en bijvangsten

Op pagina 10 en 39 van de visie vindt u mijn opvatting over discards en
bijvangsten. Ongewenste bijvangst ontstaat doordat ondermaatse vis van
gequoteerde soorten of vis die geen of weinig commerciële waarde heeft
in de netten komt. Deze vis wordt terug gegooid. Dit is dodelijk voor
het overgrote deel van de teruggegooide vis. Ongewenste bijvangst
ontstaat ook door de vangst van vis die marktwaardig is, maar waarvoor
de visser onvoldoende quotum heeft. Een visser gooit de vis dan terug om
te voldoen aan de regels. 

3. Maximale Duurzame Opbrengst en voorzorgsbenadering

In de MSY-benadering mag de visserij slechts oogsten uit de jaarlijkse
‘rente’, de groei, van een visbestand (pagina 9 van de visie). Dat
kan alleen als er genoeg ouderdieren zijn om voor die groei te zorgen.
MSY wordt inmiddels gebruikt in onder meer de meerjarenplannen voor
schol en tong. De MSY-benadering gaat verder dan de
“voorzorgsbenadering”, omdat het doorgaans een lagere
visserijsterfte nastreeft. In 2002 is in het GVB afgesproken om de 
voorzorgsbenadering te hanteren voor de toestand van de visbestanden. De
voorzorgsbenadering is erop gericht te voorkomen dat de bestanden buiten
biologisch veilige grenzen komen. Deze grenzen worden bepaald door ICES
en hebben betrekking op de omvang van het paaibestand en het niveau van
de visserijsterfte. 

Deel 2. Overzicht van de toestand van de bestanden

Het onderstaande overzicht geeft informatie over de visserijsterfte en
de visbestanden waarvoor ICES bestandsschattingen uitvoert. Hierbij moet
worden opgemerkt dat de interpretatie van de adviezen internationaal
niet eenduidig is en afwijkingen tussen deze figuren en die van
bijvoorbeelde de Europese Commissie zijn niet uit te sluiten.

Op de overzichtskaarten is een verdeling gemaakt naar ecoregio’s
(figuur 1) en is te zien of de bestanden zich in 2008 volgens de EU
binnen ‘veilige biologische grenzen’ bevinden (figuur 2). Het gaat
hierbij dus om een momentopname. 

Figuur 1. De ecoregio’s. Europa kan ingedeeld worden in acht
ecoregio’s. Deze indeling in ecoregio’s is de indeling zoals
gebruikelijk is binnen de EU en ICES. De ovalen geven bij benadering aan
waar de verschillende ecoregio’s zich bevinden. De regio: ‘wijd
verspreide soorten’ is aangegeven met twee ovalen. Er wordt niet
ingegaan op de Middellandse Zee en de Zwarte Zee, omdat noch IMARES,
noch ICES hierover adviseert.

Figuur 2. Status van de visbestanden in 2008. Binnen de EU wordt
jaarlijks een overzicht gemaakt van de toestand van de visbestanden.
Hierbij worden twee criteria gehanteerd. Ten eerste of de omvang van het
visbestand zich boven het voorzorgniveau Bpa bevindt, en ten tweede of
de visserijsterfte zich onder het voorzorgniveau Fpa bevindt. Indien aan
beide criteria voldaan wordt bevindt het bestand zich zogezegd binnen
“veilige biologische grenzen”. In de figuur staan de door de EU
beoordeelde bestanden per ecoregio die zich binnen de veilige grenzen
bevinden (groen), zich daarbuiten bevinden (rood) of waar niet genoeg
gegevens over bekend zijn om een dergelijke uitspraak te doen (wit). Dit
alles op basis van de bestandschattingen uitgevoerd in 2009.

 Tweede Kamer, vergaderjaar 2007-2008,  22 112 nr. 657

 PAGE   2 

 PAGE   1