Preview document (🔗 origineel)

---

Den Haag, (…) 2011

Geacht college,

De vaste commissie voor Koninkrijksrelaties heeft in haar
procedurevergadering van (…) 2011 besloten de Kamer te verzoeken de
Afdeling advisering van de Raad van State voorlichting te vragen ten
behoeve van een te ontwikkelen visie van op het Koninkrijk. Het verzoek
betreft in het bijzonder de interpretatie en toepassing van het Statuut,
waaronder ook de waarborgfunctie zoals beschreven in artikel 43 tweede
lid van het Statuut. Sinds 1 september 2010 is artikel 21 a, eerste lid
van de Wet op de Raad van State in werking getreden. Dit artikel bepaalt
dat de Afdeling advisering op verzoek Onze Ministers dan wel een van
beide kamers der Staten-Generaal van voorlichting dient in
aangelegenheden van wetgeving en bestuur.

Daartoe worden aan de Afdeling advisering van de Raad de volgende
voorlichtingsvragen gesteld:

Kan de Afdeling een beschouwing geven over de uitleg van een aantal
artikelen in het Statuut, waarvan de interpretatie in de verschillende
delen van het Koninkrijk in de praktijk niet altijd eenduidig is
gebleken: artikel 3, artikel 12, artikel 36, artikel 37, artikel 38,
artikel 43, artikel 50, artikel 51 en artikel 52. 

Welke mogelijkheden biedt artikel 43 van het Statuut aan het parlement?

Hoe beschouwt de Afdeling de toepassingsruimte van het Statuut: worden
de mogelijkheden van het Statuut voldoende benut of is wijziging van het
Statuut wenselijk? 

Op welke terreinen ziet de Afdeling mogelijkheden dan wel aanleiding om,
binnen het verband van het Koninkrijk, incidenteel dan wel structureel
ondersteuning te overwegen aan Caribische landen binnen het Koninkrijk
om de naleving van de fundamentele mensenrechten en vrijheden, de
rechtszekerheid en de deugdelijkheid van bestuur te waarborgen?

Ziet de Afdeling aanleiding, en mogelijkheden, voor uitbreiding van de
waarborgfunctie naar andere terreinen, zoals bijvoorbeeld zorg,
onderwijs en natuur? 

Kijkend naar de nieuwe staatkundige verhoudingen binnen het koninkrijk:
wat zijn de mogelijkheden om binnen het huidige Statuut het
democratische deficit te reduceren c.q. op te heffen?

Biedt artikel 1 van het Statuut voldoende waarborgen voor de 'bijzondere
status' van de BES-eilanden? In hoeverre rechtvaardigt de bijzondere
status eigen wetgeving, afwijkend van de wetgeving voor het Europese
deel van Nederland?