We hebben last van alle regels (zowel extern opgelegd als intern bedacht), die niet direct bijdragen aan het welbevinden van cliënten. Ofwel deze regels ontnemen cliënten eigen regie en zelfbeschikking, ofwel kosten ze de zorgverleners onevenredig veel tijd.

De kern van ons experiment is om juist te ontdekken welke regels dat zijn. Regels hebben ergens een positieve oorsprong en in het experiment willen we er achter komen waar regels zijn doorgeschoten.

Regelarm(er), Regelarmoede, Regelverarming

De visie van WZH is dat de doelstelling van het regelarme(re) tijdperk ingaan, is dat zorgprofessionals:

- meer tijd hebben voor hen om wie het gaat en

- minder administratieve rompslomp hoeven te doen met

- minimaal gelijkblijvend zorgresultaat.

Naast deze doelen wil WZH ook iets met zaken waar zorgprofessionals geen directe ‘last’ van hebben, omdat ze er niet zelf lastig mee gevallen worden, zoals het jaardocument, Productregistratie per client etc. De tijd en energie die we hiermee kunnen beperken (overheadreductie) kan tenslotte omgezet worden in directe cliëntentijd.

In oorsprong zie je het klassieke conflict tussen een naar perfectionisme en ''nul-fouten'' strevende organisatie/maatschappij vs. het recht op zelfbeleving, zelfbeschikking, dat er toch hier en daar fouten worden gemaakt, en er onherroepelijk rampen en tegenstrijdigheden zijn en zullen blijven bestaan.

We nemen afstand van het klassieke utopische idee dat alles maakbaar en beheersbaar is. Het is de ultieme ontkenning van het bestaan van chaos.

Ook zien we de neerwaarts gaande spiraal waarin we plaats hebben genomen, die begon met eigen verantwoordelijk, eigen regelvermogen en kleinschaligheid > toen ging er ergens iets mis en kwamen er regels waardoor iets voor het hele land ging gelden, terwijl het maar op één plaats mis ging > waardoor eigen zelfstandigheid en regelruimte iets afnamen waardoor mensen iets minder zelf gingen nadenken en een beetje hun gezond verstand verloren > waardoor er iets mis ging > waardoor nog Xmaal herhaald > waardoor we nu zijn waar we zijn.

En high trust, high penalty klinkt ons goed in de oren, maar echt loslaten en vertrouwen vraagt veel moed, lef en standvastigheid. En bovenal een positief mens- en denkbeeld! Gremia die opgericht zijn om juist risico's in te dekken zoals bv de IGZ, worden voor een wel haast onmogelijke taak gesteld. Zij kunnen slechts hun taakopvatting en werkwijze wijzigingen als ''van bovenaf'' de druk afneemt en de ''publieke opinie'' niet regeert. Daar zijn de hogere overheden dus aan zet.

Er zijn diverse gremia die voor en met ons regelen op diverse niveaus:

Hoogste overheid

Provinciaal

Gemeentelijk

We doen zaken met 4 gemeentes en daarom 4 mogelijkheden om 4x vorm te geven aan regelgeving

IGZ

Beroepsorganisaties

Zorgverzekeraars

Zorgkantoor

NZa

Diverse (verplichtende) keurmerk- en kwaliteitsinstanties

Het gaat dan ook niet alleen om de hoeveelheid regelgeving maar ook om de hoeveelheid hoeken waaruit deze komt, door welke visies die gestuurd worden en de tijdseenheden die al die verschillende gremia hanteren waarbinnen zij menen (re)acties te mogen veronderstellen.

WZH kan natuurlijk 100 regels noemen die morgen mogen worden afgeschaft.

Het gaat ons juist om de abstractie daarboven: je kan slechts regels gaan afschaffen als je het gedachtefundament dat daarboven acteert, opschudt. Indien dat mogelijk is, het kleinste ‘ja’ vinden we al een goede start, wil WZH zich inspannen om met ‘de overheid’ over regelarmere zorginstellingen te praten.

Op de volgende hoofddoelen van onze zorgorganisatie zien we in ieder geval tientallen mogelijkheden:

Hoofddoel: Kwalitatief hoogwaardige zorg met een kwalitatief goed zorgplan/goede overeenkomst/zorgverlening

Hoofddoel: uitstekende voedselbereiding en –distributie

Hoofddoel: uitstekende medicatiedistributie, -inname en –afgifte

Hoofddoel: Veiligheid voor dementerenden en uitstekende hantering BOPZ

Hoofddoel: Kwalitatief hoogwaardig personeelsbeleid

Hoofddoel: Kwalitatief hoogwaardige medewerkers en –cliëntenraadpleging

Hoofddoel: Kwalitatief hoogwaardige maatschappelijke verantwoording

Hoofddoel: Kwalitatief hoogwaardige klachtenbe- en -afhandeling

Wat hebben wij te bieden:

Wij hebben een visie en oplossing ontwikkeld voor de afhandeling van (her)indicatiestelling vanuit zorgaanbieders- en CIZ perspectief. De werktitel van onze oplossing is het Zorgaanbieder Indicatiestelling Protocol (IsZaP). De schakel tussen de zorgaanbieder, CIZ en het zorgkantoor wordt hierdoor voor een groot deel 100% geautomatiseerd en hierdoor een heel stuk eenvoudiger, efficiënter, sneller en vooral goedkoper. Door maar een paar kleine aanpassingen in het huidige proces kunnen we een enorme efficiëntie slag maken en een flinke kosten reductie teweeg brengen.

Het is een ketenoplossing waarmee we de zorgaanbieders kunnen faciliteren en motiveren om sneller en veel efficiënter een (her)indicatie aan te vragen. Dit doen wij door de aanvraag van indicatiestelling in "de taal" van de zorgaanbieder te laten verlopen die nu in alle instellingen wordt gehanteerd, AZR taal, en niet CIZ taal die afwijkend is en alleen noodzakelijk is voor het CIZ.. Het gevolg is dat de zorgaanbieders bijna alle (her)indicaties digitaal zullen aanvragen, niet alleen via een webformulier maar ook vanuit de primaire systemen van de Zorgaanbieders. Dit biedt direct weer mogelijkheden voor het CIZ om het afhandelen van deze (her)indicaties efficiënter te verwerken, volledig geautomatiseerd. Dit leidt tot veel korte doorlooptijden en minder bureaucratie in het proces.

Referentie gesprekken met ketenpartners:

De afgelopen weken/maanden hebben wij meerdere gesprekken bij gevoerd met ketenpartners. Concreet hebben wij bij het CIZ met de directieraad hierover gesproken. Zij zijn er enthousiast over het idee maar het betekend wel een hele grote verandering voor de organisatie. Ook hebben wij met de brancheverenigingen Actiz, BTN, SPOT en VGN gesproken en ook die zijn enthousiast. Onze visie is ook positief ontvangen door verschillende zorgaanbieders waar we uitvoerig mee hebben gesproken (Icare Thuiszorg, Careyn, GGZ Rivierduinen, RSZK). Nu willen wij onze visie ook toetsen bij uw ministerie om te kijken of wij daar ook aansluiting kunnen vinden.

Wat is de besparing voor de keten:

We hebben ons concept uitgewerkt en doorgerekend. De kostenbesparing die wij kunnen realiseren is bij de Zorgaanbieders rond de 7 miljoen euro per jaar en bij het CIZ zelfs rond de 12 miljoen euro per jaar. Dit is een voorzichtige inschatting op basis van normtijden voor zowel indicatiestelling bij het CIZ als aanvraag van een indicatie door de Zorgaanbieders.

Wat is ons voorstel:

Wij zouden graag deze visie bij u willen presenteren. De duur van deze presentatie zal ongeveer anderhalf uur zijn. Hopelijk hebben wij u nieuwsgierig genoeg gemaakt om ons op korte termijn uit te nodigen zodat wij u deelgenoot kunnen maken van onze vernieuwende blik op het proces van indicatiestelling. Ik wil nog even benadrukken dat het geen verkoop verhaal is maar een gedachte die wij hebben ontwikkeld vanuit het maatschappelijk belang van de gehele AWBZ zorgketen.

Wie zijn wij:

Sander Duindam en ik, Klaas Berends, zijn twee zeer ervaren business consultants op het gebied van VVT en huishoudelijke zorg. Sinds 1 januari j.l. hebben wij onze krachten gebundeld in een adviesbureau, goed&morgen. Ook hebben wij met een softwareleverancier een samenwerkingsovereenkomst zodat wij onze visie op de zorgsector kracht kunnen bijzetten door deze direct te ondersteunen in een pragmatische software oplossing.

Mvgr,

Klaas Berends (goed&morgen)

06 10 91 91 12

klaas@goedmorgen.nl

www.goedmorgen.nl

BV alle aftekenregels,vele van zulke formulieren vullen we dagelijks in, worden verzamelt en bewaard en daarna vernietigt, dit voor het geval dat mocht er ooit een klacht komen, deze regels kosten ons dagelijks minuten die we aan de bewoner kunnen besteden. Zo ook muteren, dit moet in zonze insteling vaak twee tot drie keer naar allerlei mensen, een bericht is voldoende en het systeem kan beter ingericht worden.

Ik wil aangeven dat we veel, liefst alle regels onder de loup nemen en screenen op noodzaak.

Het leger des Heils is geruime tijd betrokken geweest bij diverse werkgroepen die zich met administratieve lastenverlichting bezig houden.

- In eerste instantie heeft dat geleid tot een rapport in mei 2008: ‘Verslaggeving in de publieke sector’ (werkgroep VWS, Fin, OCW, Biza, Nivra), met aanbevelingen tot nader overleg over diverse onderwerpen. In dit rapport was ook een speciale plaats gegeven aan de ‘casus Leger des Heils’, wegens de complexe problematiek die daar speelt.

- Maart 2009 Rapport Berenschot: ‘Kwaliteitswet Zorginstellingen en Zorgverzekeringswet Onderzoek naar de nalevingskosten’ (in opdracht van Ministerie van Financiën).

- Op 27-3-2009 Rapport Berenschot ‘Quickscan dubbele informatieuitvraag’ (in opdracht van de NZA), waaraan LdH haar bijdrage leverde via interviews.

- Vanaf 27-10-2009 is er een Werkgroep Verantwoordingslasten bezig, in de regio Amsterdam, waarin Ministeries van Financiën en VWS, Gemeente Amsterdam, Spirit, Blijf, Altrea en Leger des Heils deelnamen. Deze werkgroep werd aangestuurd door mevrouw Almedina Adomevic.

Onze vraag is of de in die overleggen aangegven knelpunten door u worden meegenomen, of dat die weer opnieuw moeten worden aangeleverd (op zich ook weer overbodige administratieve belasting)?

Ad 5.

Een mooier voorbeeld van een bureaucratische cirkelredenering dan deze enquete, om mee te doen aan een onderzoek over bureaucratische regelgeving, hadden wij niet kunnen verzinnen. Aan deze voorbereiding en invulling zijn wij inmiddels met twee personen, twee uren bezig.

zie boven, ondanks alle goede wil van onze kant werkt alleen deze enquete alweer bureaucratisch en demotiverend. Je bedenkt je tien keer voor je meedoet. Terwijl uw intentie zeker op prijs gesteld wordt.

Succes met uw onderzoek.

DOK3 is een samenwerkingsverband tussen drie zorgorganisaties: Verslavingszorg Noord Nederland (VNN), Het poortje Jeugdinrichtingen en orthopedagogisch behandelcentrum Driever's Dale. DOK3 is een nieuwe opnemende voorziening voor jongeren met een combinatie van gedragsproblematiek, psychiatrische problematiek en/of een licht verstandelijke beperking. In de reguliere hulpverlening krijgen zij vaak niet de behandeling die nodig is en die recht doet aan de complexiteit van hun problemen. DOK3 biedt deze jongeren en hun systeem multidisciplinaire en doorlopende zorgtrajecten en een uniek behandelprogramma. De jongeren blijven op 1 plek en krijgen daar de behandeling en begeleiding die ze nodig hebben. De zorg volgt de jongeren en niet andersom.

Als gevolg van het feit dat sprake is van een samenwerkingsverband tussen drie organisaties is sprake van 3 verschillende financieringsstromen, indicatiegrondslagen, regiems m.b.t. wetgeving, registratie, regels t.a.v. privacy, vrijheidsbeperkende maatregelen etc.

Dit betekent dat veel tijd en energie gestoken moet worden in het verrichten van diverse administratieve handelingen die niet geïnvesteerd kan worden in de zorg aan de doelgroep. Zo moet voor een jongere die op basis van een ZZP wordt geplaatst vanuit de LVG-sector, die na opname blijkt een verslavingsprobleem te hebben waarvoor eerst behandeling gewenst is, het ZZP worden omgezet in een DBC, met alle (administratieve) handelingen tot gevolg. Ook verschil in regelgeving tussen gesloten jeugdzorg, verslavingszorg en orthopedagogische behandeling leidt tot veel aanvullende administratieve handelingen, die ten koste gaan van de zorg aan de jongeren.

DOK3 zou zich aanzienlijk beter kunnen ontwikkelen wanneer zij gedurende de periode van de pilot (tot 1 januari 2013) zou kunnen beschikken over 1 totaalbudget waaruit de zorg voor de doelgroep bekostigd zou kunnen worden en in staat zou worden gesteld een bij het initiatief passende pakket aan regels te ontwikkelen, gebruik makend van de bestaande regelgeving van de 3 deelnemende organisaties.

De tijd die nu wordt besteed aan het in- en omzetten van financieringsstromen en alle noodzakelijke administratieve handelingen als gevolg van de drie regiems zou dan ten goede kunnen komen aan de zorg voor de doelgroep.

Maar zeker net zo belangrijk is dat in het geval er sprake is van 1 financieringsstroom de vraag van de jongere leidend wordt en niet de financieringsstroom. De jongeren met LVG-prolematiek die korte tijd behandeld moet worden op een detox-bed kan die behandeling ondergaan zonder administratieve rompslomp.

Geachte mevrouw/heer,

VWS heeft middels een schriftelijke informering aangekondigd dat zij voornemens is de AWBZ uitleen op basis van (een oude) herorientering op te splitsen in twee delen. Een deel van de uitleen hulpmiddelen zou dan worden verzorgd door de gemeenten en het andere deel door de zorgverzekeraars.

Dit is een bureaucratisch idee die niet gebaseerd is op de werkelijke dagelijkse praktijk. Zowel de zorgaanbieders van uitleen, de zorgaanbieders van zorg (Actiz), de zorgverzekeraars (ZN) hebben hier tegen geageerd. De gemeenten (VNG) was te druk bezig met het bestuursakkoord en heeft geen overzicht welke consequenties samenhangen met de voorgestelde wijziging.

Enkele problemen, er zijn er meer, die hierdoor veroorzaakt zullen worden:

- Bij aanvang van zorg zijn de aanbieders overgeleverd aan de snelheid van de gemeenten. Zorg moet heel vaak acuut starten. Dit is volkomen anders dan de werkelijkheid in de WMO waar nooit sprake is van acute scenario's,

- Samenhangende hulpmiddelen worden gesplitst op basis van een definiering naar maatschappelijk ondersteunend of zorggerelateerd. Deze informatie is onjuist en evident niet gestoeld op ervaringen in de praktijk,

- Contractering van deze vorm van zorg vindt nu plaats via minder dan 10 zorgkantoren. Het voorgenomen besluit impliceert tientallen zoniet honderden contractering. De hieraan gerelateerde kosten komen volledig ten laste van deze vorm van zorg zelf,

- Door contractering op lokaalnivea ontstaan er afwijkende afspraken qua hulpmiddelen, merken, modellen, assortiment en uberhaubt afwijkende aanspraken of hulpmiddelen wel geleend kunnen worden. Dit is strijdig met de aanspraak op AWBZ zorg en dit veroorzaakt voorts het probleem van depotvorming door lokale specifieke afwijkende wensen en eisen. Uiteraard werkt dit zeer kostenverhogend,

- VWS heeft jarenlang (en nu nog steeds voor 2012) het beleid gevoerd dat er met name en bij voorkeur uitsluitend landelijk werkende, commerciele aanbieders van AWBZ uitleen werden gecontracteerd. Middels de zorgkantoren werden hierbij zaken afgedwongen als 7 dagen per week 24 uur per dag kunnen leveren, 6 dagen per week thuiszorgwinkels open hebben, dezelfde dag kunnen leveren, kwalititeitsnormen zoals HKZ, et cetera. De voorgenomen wijziging staat hier haaks op. Immers de gemeenten zijn aanbestedingsplichtig en kunnen besluiten 1 leverancier te contracteren. De klant heeft dan helemaal GEEN keuzevrijheid (denk aan het wetsvoorstel clientrechten in de zorg of aan kiesbeter.nl) en zowel de klant als de zorgaanbieder is overgeleverd aan de interesse, het budget, de expertise en de snelheid van de gemeente,

- Gebruikers van uitleenhulpmiddelen zijn, in tegenstelling tot gebruikers van WMO hulpmiddelen, heel vaak ziek en/of gebruiken medicatie. De hulpmiddelen moeten in verband hiermee op een heel intensieve wijze gereinigd worden. Denk aan bloed, ontlasting, zweet en andere vormen van excretie. De uitleenaanbieders hebben hier speciale reinigingsfaciliteiten op moeten inrichten; hetgeen niet het geval is bij reguliere WMO leveringen. Door dit te versnipperen op lokaal niveau en door de kostenverhogende werking van het gehele idee worden op dit terrein onnodige en onverantwoorde risico's in de hand gewerkt,

- De door VWS veronderstelde synergie is er niet. De AWBZ uitleen verzorgt kortdurend gebruik van hulpmiddelen; de gebruiker wordt beter of overlijdt. De WMO verzorgt permanente maatschappelijke ondersteuning. De enige synergie die er wel te behalen is ligt op het aansluiten van de AWBZ uitleen met de permanenten verstrekkingen vanuit de ZVW; in het geheel niet met de WMO.

- De overheid wil het maatschappelijk verantwoord ondernemen duidelijk stimuleren (Kabinetsvisie MVO 12-2007). Het vergroten van het aantal hulpmiddelendepots, het doorvoeren van een zeer kostenverhogende versnippering en het opwerpen van drempels om te komen tot een optimale en efficiente bedrijfsvoering zijn zaken die tog strijdig zijn met de visie van het kabinet? De AWBZ uitleen is nu een werkende regeling. Hoe kan er straks worden uitgelegd dat er in gemeente X een wachtlijst is voor een hulpmiddel die in gemeente Y op de plank staat? Dat zijn situaties die absoluut zullen gaan voorkomen en die absoluut niet zijn uit te leggen.

Een en ander zoals hiervoor beschreven kan simpel voorkomen worden.

Het voorgenomen besluit moet dan:

a) Of niet doorgevoerd worden hetgeen betekent dat de zorgkantoren de inkoop blijven verzorgen,

b) Of de overheveling moet geheel naar de zorgverzekeraars (ZVW) gemaakt worden hetgeen alle geschetste problemen voorkomt.

Alle betrokken partijen hebben de genoemde oplossingen zelfstandig ook al bij VWS aangegeven.

Op diverse manieren ervaren wij nu reeds last van het genoemde voorgenomen besluit.

- De zorgkantoren eisen voor 2012 wederom winkels, kortingen, bereikbaarheid en het hoogste kwaliteitsniveau denkbaar. Voor 2013 is er echter geen enkel uitzicht of wij als aanbieder de winkels, het personeel en de klant ook nodig hebben / van dienst kunnen zijn. Er wordt gevraagd aan de aanbieders om te investeren maar in ruil daarvoor krijgen we uitsluitend onzekerheid. Ook de financieringverstrekkers doen in een onzekere markt moeilijk, hetgeen de kwaliteit van zorg schaadt.

- De gemeenten die wij nu reeds benaderen en spreken zijn onvoorbereid en onbekend met deze materie. Het ook op dit terrein moet trekken en sleuren om per 2013 zaken geregeld te hebben, terwijl alles nog onzeker is, komt niet ten goede aan de aandacht die gewoon aan de klant besteed kan worden,

- Het uitbrengen van een brief met een dergelijk wijziging is vanuit VWS geen probleem. Maar in de markt slaat alles op slot; men wil duidelijkheid over de toekomst, zekerheid of er nog wel werk is in 2013 en vertrouwen omtrent investeringen die NU gedaan moeten worden voor de zorg van straks.

Als alle betrokken hiertegen ageren, dan lijkt het toch op de plaats hier een apart traject op te starten waarin de opgeworpen bezwaren onderzocht kunnen worden?