Preview document (🔗 origineel)

---

No.W12.05.0490/IV	's-Gravenhage, 2 december 2005

Bij Kabinetsmissive van 8 november 2005, no.05.004168, heeft Uwe
Majesteit, op voordracht van de Minister van Buitenlandse Zaken, mede
namens de Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, bij de
Raad van State ter overweging aanhangig gemaakt het verdrag inzake
sociale zekerheid tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek
Chili houdende herziening van het Verdrag inzake sociale zekerheid
tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Chili, ondertekend
te Santiago op 10 januari 1996; 's-Gravenhage, 15 juni 2005 (Trb.2005,
194), met toelichtende nota.

Het onderhavige herzieningsverdrag bevat wijzigingen van het Verdrag
inzake sociale zekerheid tussen Nederland en Chili. De wijzigingen
houden in dat de Algemene Kinderbijslagwet (AKW) en de Ziektewet (Zw)
onder de werkingssfeer van het Verdrag komen te vallen en dat de Wet
arbeidsongeschiktheidsvoorziening jonggehandicapten (Wajong) en de
Toeslagenwet (Tw) expliciet van export worden uitgesloten.

De Raad van State onderschrijft de strekking van het herzieningsverdrag,
maar maakt enkele opmerkingen. Hij is van oordeel dat in verband daarmee
enige aanpassing van de toelichtende nota wenselijk is.

1.	Tw

Zoals de eerste paragraaf van de toelichtende nota aangeeft, bestaat er
een wettelijk exportverbod voor de Tw. Op grond van de jurisprudentie
van de Centrale Raad van Beroep behoudt een uitkeringsgerechtigde in het
buitenland echter het recht op een toeslag op grond van de Tw als de Tw
onder de materiële werkingssfeer van een socialezekerheidsverdrag valt.
De Tw moet worden aangemerkt als een wet waarbij de wettelijke regeling
betreffende arbeids-ongeschiktheidsverzekering wordt aangevuld. Daarmee
lijkt aan de genoemde jurisprudentie ook gelding te moeten toekomen voor
het Verdrag inzake sociale zekerheid met Chili. 

De toelichtende nota lijkt te impliceren dat, ingevolge het wettelijke
exportverbod, toeslagen ook nu al niet naar Chili worden geëxporteerd.
Daarmee wordt echter voorbijgegaan aan de aangehaalde jurisprudentie,
die tenuitvoerlegging van het wettelijke exportverbod voor de Tw naar
Chili blokkeert. Om dit exportverbod te kunnen effectueren, is een
verdragswijziging noodzakelijk. Dat geschiedt bij het onderhavige
herzieningsverdrag. In de toelichtende nota wordt niet ingegaan op de
relatie tussen de voorgestelde wijziging en de genoemde jurisprudentie. 

Naar de Raad, gezien de genoemde jurisprudentie, moet aannemen, is het
exportverbod van de Tw (nog) niet geëffectueerd en zijn ook naar Chili
nog wel toeslagen geëxporteerd. Bij de inwerkingtreding van het
herzieningsverdrag zal dergelijke export van toeslagen moeten worden
gestaakt. De Raad wijst er op dat tot nu toe bij het afschaffen van
export van toeslagen steeds is gekozen voor een overgangstermijn, waarin
de toeslagen werden afgebouwd. Bij het voorgestelde afschaffen van de
export van toeslagen naar Chili is geen overgangsregeling getroffen. 

De Raad adviseert in de toelichtende nota in te gaan op de genoemde
jurisprudentie, alsmede op de vraag of hier sprake is van een
beleidswijziging met betrekking tot de overgangstermijn, en zo nee, om
alsnog te voorzien in een overgangsregeling.

2.	Wajong

Ingevolge artikel III van het herzieningsverdrag is het eerste lid van
artikel 5 van het Verdrag niet van toepassing op onder meer een
uitkering op grond van de Wajong. Dit betekent, ook volgens de
toelichtende nota dat de Wajong expliciet van export wordt uitgesloten.
Dit lijkt te impliceren dat er sprake is van een algehele, categorische
uitsluiting van Wajong-uitkeringen aan personen in het buitenland. 

De Raad wijst er echter op dat de Wajong zelf situaties aanwijst waarin
wel een recht op een uitkering in het buitenland op grond van de Wajong
kan bestaan. Het betreft hier de situaties die vallen onder het
overgangsrecht van het exportverbod, bedoeld in artikel 17, eerste lid,
onder c, van de Wajong, zoals opgenomen in artikel X van de
Invoeringswet nieuwe en gewijzigde arbeidsongeschiktheids-regelingen, of
de situaties waarin het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekering
artikel 17, eerste lid, onder c, van de Wajong buiten toepassing laat of
daarvan afwijkt, omdat toepassing daarvan tot een onbillijkheid van
overwegende aard als bedoeld in artikel 17, zevende lid, van de Wajong
zou leiden.

De Raad adviseert dienovereenkomstig de toelichtende nota aan te vullen.

3.	Terugwerkende kracht

a.	Bij de wijziging van enkele socialeverzekeringswetten inzake
verlenging van het bij de Wet beperking export uitkeringen (Wet BEU)
behorende overgangsrecht en enkele andere wijzigingen (Stb. 2003, 542)
heeft de regering besloten de verlenging van de overgangstermijn te
beperken tot uitkeringen op grond van de Algemene Ouderdomswet, de
Algemene nabestaandenwet, de Wet op de
arbeids-ongeschiktheidsverzekering en de Wet
arbeidsongeschiktheidsverzekering zelfstandigen. Dit zijn
inkomensdervingsuitkeringen waarvan mensen voor hun levensonderhoud
afhankelijk zijn. De verlenging van de overgangstermijn

gold daarom niet voor de AKW. De AKW is geen inkomensvoorziening voor
het kind zelf. De gevolgen van de beëindiging van de overgangstermijn
van de AKW zijn anders dan bij de genoemde inkomensdervingsregelingen,
want uitkerings-gerechtigden van de AKW kunnen als gevolg van het
stopzetten van de kinderbijslag niet onder het sociaal minimum komen. 

Ingevolge artikel II wordt een nieuw artikel 21A aan het Verdrag
toegevoegd, waarvan het tweede lid voorziet in de export van uitkeringen
op grond van de AKW. Ingevolge artikel IV, eerste lid, werkt deze
bepaling terug tot 1 januari 2003. Dit roept, gezien de hiervoor
aangeduide aard van de AKW, de vraag op waarom is gekozen voor
terugwerkende kracht voor de export van uitkeringen op grond van de AKW
naar Chili, zeker nu het gaat om uitkeringen over een termijn van twee
jaar die in één keer zullen worden uitbetaald. Daarbij is tevens van
belang aan te geven om hoeveel uitkeringsgerechtigden het gaat.

De Raad adviseert in de toelichtende nota op deze vraag in te gaan.

b.	Volgens de toelichting bij artikel IV is terugwerkende kracht tot en
met 1 januari 2003 voor Zw-uitkeringen nodig omdat vanaf die datum het
uitkeren van Zw-uitkeringen is gestaakt. De Raad wijst er echter op dat
tot 1 januari 2004 de maximale uitkeringsduur op grond van de Zw 52
weken was, nadat de werkgever een jaar loon had doorbetaald. Dit
betekent dat al vanaf 1 januari 2002 geen uitkeringen op grond van de Zw
naar het buitenland zijn uitgekeerd, omdat twee jaar na inwerkingtreding
van de Wet BEU (1 januari 2000) het overgangsrecht van de Wet BEU met
betrekking tot de Zw was uitgewerkt. 

Dit roept de vraag op of een persoon in Chili ook een Zw-uitkering over
het jaar 2002 met terugwerkende kracht zou moeten kunnen ontvangen.
Daarbij is tevens van belang om aan te geven of deze gevallen bestaan en
zo ja, hoeveel uitkerings-gerechtigden het betreft.

De Raad adviseert op het voorgaande in de toelichtende nota in te gaan.

De Raad van State geeft U in overweging goed te vinden dat bedoeld
Verdrag wordt overgelegd aan de beide Kamers der Staten-Generaal, nadat
aan het vorenstaande aandacht zal zijn geschonken.

De Vice-President van de Raad van State,

 	Artikel 4a, eerste lid, Tw.

 	Centrale Raad van Beroep, 12 september 2003, zaken 02/2072, 02/2183 en
01/5573. 

 	Paragraaf 1. Algemeen

  PAGE  1 

AAN DE KONINGIN

........................................................................
...........