Preview document (🔗 origineel)

---

Geacht College van Gedeputeerde Staten

Het College voor de Rechten van de Mens heeft onlangs uitspraak gedaan in een verzoek om een oordeel over het niet verkrijgen van assistentie bij het instappen in een bus van Veolia in de provincie Limburg (oordeel 2014-50, dossiernummer 2013-0417).

In een brief heeft het College voor de Rechten van de Mens mij verzocht om een aantal punten van deze zaak bij u onder de aandacht te brengen. Het College constateert dat Veolia een reiziger discrimineert doordat chauffeurs niet helpen bij het bedienen van uitklapplanken. En het College constateert dat elektrische uitklapplanken vaak niet werken, waardoor mensen met een beperking niet onbelemmerd van het openbaar vervoer (OV) gebruik kunnen maken.

Vanzelfsprekend bent u als concessieverlener de eerst aangewezene om hierover met Veolia in gesprek te gaan. Desalniettemin ga ik graag in op het verzoek van het College voor de Rechten van de Mens omdat de strekking van de uitspraak het welzijn van alle burgers betreft en mij aan het hart gaat. Zelfstandig kunnen reizen is voor alle burgers –ook die met een beperking- van belang om volwaardig mee te kunnen doen in de samenleving.

Gezien de bredere uitstraling van de uitspraak van het College voor de Rechten van de Mens verzoek ik u dringend deze punten zo spoedig mogelijk op te lossen in het belang van reizigers met een beperking die zich zelfstandig willen en moeten kunnen bewegen in het busvervoer. Een vergelijkbaar moreel appel heb ik gedaan op vervoerbedrijf Veolia.

Wat mijn eigen rol betreft sterkt het oordeel van het College voor de Rechten van de Mens mij in mijn visie om niet alleen via wet- en regelgeving eisen te stellen aan de toegankelijkheid van het OV. Graag ontwikkel ik met alle decentrale overheden, vervoerders en andere relevante partijen flankerende maatregelen die de toegankelijkheid in de gehele OV-keten kunnen verbeteren waardoor mensen met een beperking de kans krijgen om volwaardig mee te doen in de samenleving.

Hier ligt ook een kans voor OV-autoriteiten om met elkaar een integrale aanpak voor toegankelijkheid af te stemmen en dit onderdeel uit te laten maken van de business case van vervoerders via de concessievoorschriften.

Daarmee kunnen concessieverleners gezamenlijk in belangrijke mate bijdragen aan de uiteindelijke ambitie van de Verenigde Naties die ik volledig onderschrijf: volledige participatie, inclusieve maatschappij.

Hoogachtend,

DE STAATSSECRETARIS VAN INFRASTRUCTUUR EN MILIEU,





Wilma J. Mansveld