Preview document (🔗 origineel)

---

Hierbij bied ik u de antwoorden aan op de vragen van de leden Ferrier en
Aasted-Madsen-van Stiphout (beiden CDA) over schutterplichtigen
(ingezonden 29 december 2009 met kenmerk 2008Z10339/2080908700).

DE STAATSSECRETARIS VAN DEFENSIE



drs. J.G. de Vries



1

Bent u bekend met de positie van de “schutterplichtigen”, Surinaamse
veteranen die ten tijde van de Tweede Wereldoorlog aan Nederlandse zijde
hebben gediend? (Radio 1, 23 december 2008)

Ja

2

Hoe beoordeelt u de positie van deze “schutterplichtigen”, die
indertijd zijn ingezet door gouverneur Kielstra, in zijn hoedanigheid
als vertegenwoordiger van de Nederlandse Staat in Suriname?

Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft de gouverneur van Suriname ruim
4200 schutterplichtigen opgeroepen voor het vervullen van werkelijke
dienst in Suriname. Zij werden voornamelijk ingezet voor de bewaking van
de bauxietmijnen, de kustbewaking en de begeleiding van bauxietschepen
over de Surinaamse rivieren. Als Surinamer hadden schutterplichtigen de
status van Nederlands onderdaan (ingezetene van het Koninkrijk), maar
niet de Nederlandse nationaliteit. Schutterplichtingen hadden niet de
rechtspositie van Nederlandse militairen, maar vielen onder de
regelingen van de gouverneur van Suriname.

3

Ziet u nog mogelijkheden voor Nederland om erkenning te geven aan de
ongeveer 4.500 Surinaamse militairen, die met overtuiging gestreden
hebben voor Nederland? Zo nee, waarom niet.

4

Wat kan de Nederlandse regering voor de Veteranen, die bij de
zelfstandigheid van Suriname in 1975 voor de Surinaamse nationaliteit
opteerden en daarmee hun veteranenstatus verloren, betekenen? 

Enkele honderden schutterplichtigen zijn tijdens en na de Tweede
Wereldoorlog in dienst getreden bij de Koninklijke landmacht, de
Koninklijke marine en het KNIL. In dat geval werden zij vrijgesteld of
ontslagen van het vervullen van werkelijke dienst als schutterplichtige.
Vanwege hun inzet tijdens en na de Tweede Wereldoorlog hebben deze
militairen de veteranenstatus gekregen. Het criterium van de Nederlandse
nationaliteit voor de toekenning van de veteranenstatus is daarbij
buiten toepassing gebleven. De keuze voor de Surinaamse nationaliteit
bij de zelfstandigheid van Suriname in 1975 heeft dan ook geen invloed
gehad op het verkrijgen of behouden van de veteranenstatus.

Als het gaat om de rechtspositie van deze gewezen militairen is in 2002
onderzocht welke personen mogelijk nog aanspraak hadden op pensioenen,
veteranenuitkeringen en andere faciliteiten. Als daarvan sprake was,
zijn deze aanspraken ook toegekend. Ook is destijds vanwege de
duidelijke behoefte aan extra ondersteuning een convenant gesloten
tussen de toenmalige Stichting Dienstverlening Veteranen (het huidige
Veteraneninstituut) en de Federatie van Oud-strijders en Ex-militairen
in Suriname. Dit convenant regelt de bemiddeling bij de gezamenlijke
militaire fondsen voor veteranen die in financiële nood verkeren. Sinds
2003 worden ook de jaarlijkse herdenking en reünie in Paramaribo
financieel ondersteund. Bovendien is in 2006 extra geld beschikbaar
gesteld. 

De Surinaamse veteranen hebben de erkenning en aanspraken gekregen die
hun vanwege de inzet als militair toekomen. Er bestaat in dat opzicht
geen verschil met Nederlandse veteranen. Daarnaast worden zij op
verschillende manieren ook financieel ondersteund. Er is geen aanleiding
deze ondersteuning uit te breiden.





Ministerie van Defensie



 PAGE    



Pagina    PAGE  \* MERGEFORMAT  3 /  SECTIONPAGES  \* MERGEFORMAT  3 



Aan	de Voorzitter van de Tweede Kamer

der Staten-Generaal

Plein 2





 

 

 

 

 

   

Ministerie van Defensie



Postbus 20701

2500 ES Den Haag

Telefoon (070) 318 81 88

Fax (070) 318 78 88





Pagina    PAGE  \* MERGEFORMAT  1 /  SECTIONPAGES  \* MERGEFORMAT  3