Preview document (🔗 origineel)

---

2009Z07254

Vragen van het lid Tang (PvdA) aan de minister van Financiën over de
hoge fundingkosten van banken als gevolg van de hoge spaarrentes die
banken in Nederland bieden (ingezonden        16 april 2009)

1

Kent u het bericht “De spaarder is achterdochtig geworden”? 1)

2

Is het waar dat in Nederland gemiddeld hogere spaarrentes worden geboden
dan in landen om ons heen? Betekent dit dat de totale fundingkosten
(financieringskosten) van banken die in Nederland opereren gemiddeld
hoger zijn dan die van banken in landen om ons heen? 

3

Is het waar dat er twee andere mogelijkheden voor banken zijn om aan
geld te komen, namelijk via de Europese Centrale Bank (ECB) en direct
van andere banken? In welke mate maken banken gebruik van de drie
financieringsbronnen? 

4

In hoeverre maken banken gebruik van de garantieregeling? 

5

Is het waar dat lenen bij de ECB in de marge geen goed alternatief voor
spaargeld is, vanwege eisen omtrent het onderpand en de korte termijn?
Hoeveel ruimte hebben Nederlandse banken nog om nog meer bij de ECB te
lenen?

6

Is het voor banken aantrekkelijker om door middel van hoge spaarrentes
geld binnen te halen dan dat ze via de ‘garantieregeling voor bancaire
leningen’ zonder risico’s geld van elkaar lenen?

7

Welke factoren beïnvloeden de aantrekkelijkheid van het aantrekken van
financiering via:

a. het aantrekken van spaargelden;

b. de ECB;

c. onderling, al dan niet via de garantieregeling?  

8

Hoe verklaart u het grote verschil tussen de Euribor en de spaarrentes? 

9

Is het waar dat het rechtstreekse gevolg van de hoge fundingkosten voor
banken is dat het voor ondernemers en huizenkopers duur is om geld te
lenen? Zo ja, welke mogelijkheden zijn er om de fundingkosten van banken
te verlagen? Is het denkbaar en is het nodig om de garantieregeling
aantrekkelijker te maken? 

 

1) NRC Handelsblad, 4 april 2009