Preview document (🔗 origineel)

---

Samenvatting advies over het voorstel van wet Kilometerprijs
(W09.08.0515/W09.09.0290)

De Raad van State heeft op 6 maart 2009 advies uitgebracht over het
wetsvoorstel waarmee de kilometerprijs wordt ingevoerd. Op 24 september
heeft hij een aanvullend advies uitgebracht over de basistarieven voor
de kilometerprijs.

Met de invoering van de kilometerprijs zal een aantal belastingen,
waaronder de wegenbelasting, vervallen. Voortaan moet een bedrag per
gereden kilometer worden betaald, de kilometerprijs. De registratie van
de gereden kilometers gebeurt met behulp van satellieten en een kastje
dat in elke auto moet worden ingebouwd. Op termijn moeten de registratie
van het aantal gereden kilometers en de inning van de kilometerprijs
door private bedrijven worden uitgevoerd.  

De Raad van State heeft grote aarzelingen bij het wetsvoorstel en heeft
daarom de minister van Verkeer en Waterstaat geadviseerd het voorstel
nog eens grondig te bekijken. 

De Raad gaat in zijn advies allereerst in op het bredere kader waarin
het wetsvoorstel moet worden gezien. Hij wijst er op dat
mobiliteitsbeleid een onderdeel vormt van het bredere ruimtelijke
ordeningsbeleid dat op zijn beurt weer verband houdt met de ontwikkeling
van de economie.  

De Raad maakt vervolgens langs twee lijnen een aantal opmerkingen over
het wetsvoorstel: 

de invoering van een op satelliettechniek gebaseerde heffing is voor
Nederland nieuw. Dat betekent dat heel precies moet worden gekeken of
alle stappen in het proces van heffing (vaststelling van het aantal
kilometers, berekening van de hoogte van de heffing, inning van de
heffing, geschilbeslechting) correct zijn geregeld. De Raad plaatst
daarbij een aantal kritische kanttekeningen.

de opbrengsten van de kilometerprijs moeten volgens het wetsvoorstel
worden besteed aan infrastructuur. De kilometerprijs is dus een heffing
voor het gebruik van de weg. Dit is anders dan bij 'normale'
belastingheffing die niet een specifieke bestemming heeft. Dit heeft een
aantal consequenties (geen andere beleidsdoelen in de heffing, de
bestaande regels over belastingheffing zijn niet van toepassing) en de
Raad constateert dat de gevolgen van deze keuze niet altijd volledig
lijken te zijn doordacht. 

Verder merkt de Raad nog op dat het voorstel en de toelichting een sfeer
van onfeilbaarheid van de techniek ademen die de Raad niet onmiddellijk
deelt. Hij adviseert dan ook in de toelichting aan te geven welke
maatregelen zullen worden genomen indien de techniek faalt. 

Over de basistarieven merkt de Raad onder meer op dat het rekenmodel,
dat nu niet in de wet staat daarin wel zou moeten worden opgenomen. Zo
moet duidelijk worden welke invoergegevens de basis vormen voor het
tarief en in welke mate zij in het tarief meetellen.