Preview document (🔗 origineel)

---

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

Den Haag, 2 maart 2010

Op 27 januari 2010 heeft uw commissie mij gevraagd te reageren op een
brief d.d. 19 januari 2010 van de heer V. van Movares BV inzake het
concept “De Duurzame Weg” (DDW). Dit idee, om een weg te overkappen,
is in 2006 gelanceerd en heeft nationale prijzen gewonnen op het gebied
van innovatie. In zijn brief reageert de heer V. op mijn antwoord van 2
november 2009 op Kamervragen over zijn concept.

Duurzaamheid als kernelement voor een toekomstgericht mobiliteitssysteem
heb ik ook hoog in het vaandel staan. In de Nota Mobiliteit is als
strategie gekozen voor het stimuleren en intensiveren van bronbeleid
zowel internationaal als in 

EU-verband, omdat dit uiteindelijk het beste resultaat oplevert en
kosteneffectief is. In dit kader span ik mij onder andere in door het
stimuleren van het gebruik van elektrische auto’s en “groene”
brandstoffen en het zoeken naar duurzame oplossingen bij aanleg en
onderhoud van infrastructuur. In 2020 verwacht ik dat als gevolg van dit
bronbeleid de geluidbelasting en de uitstoot van luchtverontreiniging
substantieel minder is dan thans, waardoor minder maatregelen aan de weg
nodig zijn.  Dat betekent overigens niet dat er geen andere oplossingen
denkbaar zijn. Maar het is geen automatisme dat ieder innovatief idee om
duurzame mobiliteit dichterbij te brengen ook wordt uitgevoerd. Zo’n
idee vergt zorgvuldige besluitvorming en wordt op zijn merites
beoordeeld. Zo ook het concept “De Duurzame Weg”. 

Op enkele locaties (A1 A10 Oost en A73/74) is onderzocht of het
overkappen van de weg de problemen op het gebied van geluidhinder en
luchtverontreiniging kunnen oplossen, de oplossing kosten effectief is
en binnen de tijdschaal past.  Daarnaast is in Rotterdam nog een
Maatschappelijke Kosten Baten Analyse (MKBA) uitgevoerd naar de algemene
haalbaarheid van De Duurzame Weg, waarbij ook de mogelijke effecten op
de grondexploitatie zijn meegenomen. 

Helaas hebben deze haalbaarheidsonderzoeken uitgewezen dat het
overkappen van de weg op deze locaties niet de juiste oplossing is. 

De voornaamste overwegingen zijn daarbij dat traditionele oplossingen
met geluidsschermen kosteneffectiever zijn dan een overkapping om de
beleids-

doelen te bereiken en dat het voldoen aan de eisen van de wet
Tunnelveiligheid niet alleen tot hoge kosten leidt, maar ook bepaalde
oplossingen – opritten en afritten - onmogelijk maakt. Wel blijkt uit
de MKBA dat onder bepaalde randvoorwaarden  De Duurzame Weg in een
grootstedelijke omgeving een interessant alternatief kan zijn, met name
bij grondopbrengsten hoger dan € 220 per vierkante meter.

Naar aanleiding van deze onderzoeken heb ik bij de beantwoording van de
kamervragen van de heer Vendrik (2009) moeten concluderen dat er,
ondanks de positieve aspecten aan dit concept, bij nader inzien zoveel
nadelen en risico’s aan verbonden zijn dat ik niet verwacht dat dit
concept in de nabije toekomst gerealiseerd kan worden. 

De heer V. van Movares wijst in zijn brief van 19 januari 2010 aan uw
Commissie op een aantal punten die ik, naar zijn mening, niet juist
beantwoord heb. Dit betreur ik omdat de beantwoording is gebaseerd op
enkele onafhankelijke onderzoeken, die ook bij Movares bekend zijn. Voor
zover mij bekend heeft Movares op deze onderzoeken niet gereageerd. 

In zijn brief gaat de heer V. in op vier punten, te weten: schoonheid
van het ontwerp, kosten van onderhoud/doorstroming, temperatuur onder de
glazen kap en effect op grondexploitatie. Op basis van de MKBA kom ik
tot de volgende bevindingen. Wat betreft schoonheid erken ik dat daar
niet over te twisten valt. De beoordeling is ontwerp en locatiegebonden.
De door mij ingeschakelde Rijksadviseurs zien evenwel duidelijke
nadelen, zowel visueel en als oplossing om de problemen rond fijnstof en
geluid op te lossen. Het saldo van de kosten van beheer en onderhoud en
de doorstromingseffecten is in vergelijking met een weg met
geluidsschermen ongeveer vergelijkbaar en weegt niet op tegen de extra
bouwkosten van ‘De Duurzame Weg’. Ook als rekening wordt gehouden
met de gemonetariseerde maatschappelijke voordelen van het afvangen van
emissies. 

Als bron van warmtewinning zijn bij dit concept kanttekeningen te
plaatsen. Het asfaltwarmtesysteem is, naar de mening van Rotterdam niet
warm genoeg, en daarom niet rendabel te gebruiken als bron voor het
Rotterdamse stadsverwarmingnet.  

Tot slot is een stevige bijdrage van uit de grondexploitatie alleen op
zeer specifieke locaties aan de orde, zodat op dat punt geen generieke
conclusies getrokken kunnen worden.

  DOCPROPERTY ondertekening  DE MINISTER VAN VERKEER EN WATERSTAAT,

C.M.P.S. Eurlings 

 MKBA De Duurzame Weg Rotterdam, Eindrapportage, Decisio, april 2009.