Preview document (🔗 origineel)

---

Voorstel van de CDA-fractie voor de Toekomst- en onderzoeksagenda Tweede
Kamer 2011

Tunneltragiek

 

Naar aanleiding van de tunnelramp in de Mont Blanc in 1999 en de
Tauerntunnel in 2000 zijn zowel de Europese als de Nederlandse
richtlijnen en wetgeving voor tunnelveiligheid aangescherpt. 

De huidige stand van zaken is echter dat volgens de meest recente
inzichten gebouwde (weg)tunnels gedurende lange tijd niet in gebruik
genomen kunnen worden wegens falende veiligheidssystemen. Deze systemen
zouden noodzakelijk zijn volgens de richtlijnen, de besluitvorming over
het benodigde veiligheidsniveau en/of de wijze van certificering. Als
concrete oorzaak voor de problemen wordt verwezen naar technische
systemen die nog nooit eerder gebruikt zijn maar voor deze nieuwe
tunnels als noodzakelijk zijn aangewezen.

 

Omdat hier een grote mate van abstractie heerst over waar de oorzaak
precies zit, maar tegelijk Kamerbrede overeenstemming bestaat dat de
huidige situatie onwenselijk is, is het voorstel om onderzoek te doen
naar de tunneltragiek.

 

Concrete onderzoeksvragen zouden zijn: 

Klopt de beeldvorming dat elke nieuwe tunnel veiliger moet zijn dan de
laatst gebouwde?

Hoe vindt besluitvorming plaats over het niveau van veiligheid dat moet
worden bereikt? Wie bepaalt dat, hoe wordt dit niveau vastgesteld en
liggen hier concrete eisen uit wet- en regelgeving aan ten grondslag?  

Hoe heeft besluitvorming plaatsgevonden nadat de problemen die bij de
A73 geconstateerd werden, hoe is de verantwoording geweest over de €97
miljoen die hier volgens opgave van de minister extra nodig was?

Hoe verhouden de eisen die in Nationale wet- en regelgeving gesteld
worden zich tot de eisen die uit Europees verband worden gesteld? 

Hoe kan het dat ten tijde van de wetsvoorstellen onder minister Peijs de
huidige problematiek niet voorzien is en dat de wetgeving destijds
gezien werd als een versoepeling van de EU-regelgeving?

Hoe is de minister omgegaan met zijn eigen toezeggingen om de
tunnelwetgeving aan te passen? 

Hoe verhoudt het nagestreefde veiligheidsniveau in (weg-)tunnels zich
tot elders nagestreefde veiligheidsniveaus in het ruimtelijke domein? 

Is er sprake van duidelijk gescheiden verantwoordelijkheden (of juist
van bestuurlijke drukte) en kunnen hier onderdelen beter geregeld
worden?

Kan het besluitvormingsproces verbeterd (vereenvoudigd en transparanter
gemaakt) worden binnen bestaande wet- en regelgeving?