Preview document (🔗 origineel)

---

Voorstel tot onderzoek naar de uitvoeringspraktijk van kinderalimentatie

Het LBIO (landelijk bureau inning onderhoudsbijdragen) heeft berekend
dat in 70% van de gevallen waarin door de rechter de verplichting tot
kinderalimentatie wordt opgelegd, de betaling hiervan op enig moment tot
problemen leidt. Bij ongeveer 10.000 echtscheidingen per jaar wordt de
verplichting tot het betalen van kinderalimentatie opgelegd. In 2009
zijn er 23% meer aanvragen tot bemiddeling bij het innen van
kinderalimentatie binnengekomen bij het LBIO. Op grond van deze cijfers
kan zonder overdrijving worden gesteld dat de slechte betaling van
kinderalimentatie een maatschappelijk probleem is. Het beïnvloedt op
een negatieve manier de relatie tussen vele voormalige partners en hun
kinderen. Het onderwerp verdient daarom de aandacht van de landelijke
politiek. Het probleem staat echter niet op de politieke agenda. De
vaststelling van de hoogte (en daarmee ook van de alimentatienormen)
geschiedt door de rechter. Naar de oorzaken van het slechte betalen
moeten we gissen. Het zou echter heel goed kunnen dat het draagvlak
wordt verkleind door de ondoorzichtigheid van de gehanteerde
rekenmethoden. Het systeem is zo complex dat de uitkomst moeilijk
voorspelbaar is, zelfs voor een deskundige. Leidt een eenvoudiger (en
daarmee grofmaziger) systeem tot meer inzicht en daardoor tot beter
betaalgedrag? Liggen er andere oorzaken ten grondslag aan de slechte
betaling? Heeft een eenvoudiger en voorspelbaar systeem van
kinderalimentatie ook een preventieve werking? 

Het voorgaande leidt tot de conclusie bij de leden van de Partij van de
Arbeid dat een onderzoek door de Tweede Kamer naar de
uitvoeringspraktijk van kinderalimentatie gerechtvaardigd is. 

Jeroen Recourt,

lid van de Tweede Kamer voor de Partij van de Arbeid