Verzoek om hoorzitting inzake medewerking gedragskundig onderzoek tbs
Brief lid / fractie
Nummer: 2010D51610, datum: 2010-12-15, bijgewerkt: 2024-02-19 10:56, versie: 1
Directe link naar document (.doc), link naar pagina op de Tweede Kamer site.
Gerelateerde personen:- Eerste ondertekenaar: M.M. van Toorenburg, Tweede Kamerlid (Ooit CDA kamerlid)
Onderdeel van zaak 2010Z19507:
- Indiener: M.M. van Toorenburg, Tweede Kamerlid
- Voortouwcommissie: vaste commissie voor Veiligheid en Justitie (2010-2017)
- 2010-12-15 14:30: Procedurevergadering commissie Veiligheid en Justitie (Procedurevergadering), vaste commissie voor Veiligheid en Justitie (2010-2017)
Preview document (🔗 origineel)
Van: Toorenburg van M.M. Verzonden: dinsdag 14 december 2010 23:21 Aan: Nava D. CC: Gesthuizen S.M.J.G.; Bouwmeester Lea; Steur van der A.; Helder L. Onderwerp: Procedurevergadering Veiligheid en Justitie Voorstel ter behandeling in Procedurevergadering Veiligheid en Justitie Beste collegae, Donderdag 2 december j.l. hebben wij, als vaste kamercommissie Veiligheid en Justitie, een indringend gesprek gevoerd met dhr. Donkersteeg. Dhr. Donkersteeg is de vader van een zevenjarig meisje dat slachtoffer is geworden van een tweetal mannen die haar hadden ontvoerd, misbruikt en mishandeld. Een van de daders was veroordeeld en had een gevangenisstraf opgelegd gekregen terwijl TBS meer in de rede leek te hebben gelegen. TBS was niet opgelegd omdat de dader niet had meegewerkt met het onderzoek. De vader had hierop een burgerinitiatief ingediend dat wij niet in behandeling konden nemen, maar tot een gesprek over zijn brief was de kamercommissie zeer bereid. Kort gezegd komt de brief neer op een zoektocht naar mogelijkheden om daders van zeer ernstige vergrijpen mogelijk toch TBS te laten ondergaan (dat kan al wel maar gebeurt nauwelijks). De aan het gesprek deelnemende leden van de vast kamercommissie waren onder de indruk van het verhaal en van inzet van de vader om een oplossing te vinden voor die daders die (naar alle waarschijnlijkheid) behandeling zouden behoeven maar die weten te ontlopen. De leden namen daarbij in beschouwing dat de Staatssecretaris van V&J tijdens de begrotingsbehandeling had toegezegd dat hij met voorstellen zou komen om ervoor te zorgen dat weigering medewerking aan een psychiatrisch onderzoek niet (meer) zou worden beloond. Daarop is de behoefte verwoord om te komen tot een hoorzitting over deze problematiek die zich in het kort als volgt laat samenvatten: - steeds meer verdachten weigeren medewerking aan een onderzoek in het Pieter Baan Centrum (wordt soms door advocaten geadviseerd); - rechters kunnen iemand dan wel gedwongen laten onderzoeken maar het lijkt erop dat iemand zijn weigering mee te werken gedurende de duur van het onderzoek kan volhouden; - iemand langer laten onderzoeken ligt gevoelig want de verdachte is dan nog niet veroordeeld; - rechters kunnen iemand, ondanks weigering mee te werken aan een onderzoek wel TBS opleggen, maar dat gebeurt bijna nooit. - Gevolg van dit alles is dat mensen die behandeling behoeven die niet krijgen en, na enige tijd, onbehandeld weer de gevangenis verlaten. De hoorzitting zou de leden van de vaste kamercommissie meer inzicht kunnen geven in mogelijke oplossingen/knelpunten zodat zij, wanneer de Staatssecretaris zijn toezegging gestand doet, goed op de materie zijn voorbereid. Eigen initiatief van de kamer is natuurlijk ook mogelijk, Tijdens de hoorzitting zou (onder meer) hetvolgende aan de orde kunnen komen, informatie over geestelijke ziektebeelden. Zijn er globale categorieën, is het onder controle te krijgen, onder welke voorwaarden. Wat zijn prognoses van 'terugval'. ziekte in relatie tot huidige mogelijkheden in het strafrecht: hoe kan een geestelijke ziekte (optimaal) worden onderzocht (en behandeld) indien iemand niet mee wil werken. Wat zijn mogelijkheden en onmogelijkheden en juridische gevolgen waar een rechter rekening mee houdt. Info van advocaten: waarom wordt geadviseerd niet mee te werken aan een persoonlijkheidsonderzoek? Wat moet er veranderen zodat ze niet langer met enige regelmaat en uiteindelijk wel in het belang van hun cliënt, adviseren wel mee te werken? Wat zouden de voor- en nadelen zijn van een 'knip' in een strafproces: eerst de bewezenverklaring en later de strafoplegging (met de tussentijd voor onderzoek). Die 'knip' zou misschien maar in een beperkt aantal gevallen uitkomst kunnen bieden. Hoe kijken de deskundigen hiernaar. Zijn er nog andere oplossingen denkbaar om ervoor te zorgen dat mensen die behandeling behoeven die ook echt (en gemotiveerd) opgelegd krijgen? Slachtoffers: wat moet er gebeuren, zodat ze zich erkend voelen? (deze mensen uiteraard los van de andere horen/ mee in gesprek gaan) Het voorstel luidt, het bovenstaande in de procedurevergadering te bespreken. Dat ondergetekende met voorliggend voorstel zou komen is, tijdens en na het gesprek met Dhr. Donkersteeg, afgesproken met de SP, PvdA, VVD en PVV. Met vriendelijke groet, Madeleine van Toorenburg (CDA) (M.m.v. Lea Bouwmeester PvdA)