Preview document (🔗 origineel)

---

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

Den Haag, 9 november 2011

In de brief van de vaste commissie voor Sociale Zaken en Werkgelegenheid
van 14 oktober jl. wordt mij gevraagd om een reactie op twee brieven van
een bezorgde ouder. 

Uit de brieven blijkt dat deze ouder voor 52 weken kinderopvang afneemt
waarvan 40 schoolweken voor twee dagen in de week en 12 vakantieweken
voor 3 dagen in de week. De ouder geeft aan dat van de in totaal 916 uur
per jaar 40 uur niet in aanmerking komt voor kinderopvangtoeslag. 

Kinderopvangtoeslag wordt per 1 januari 2012 gekoppeld aan gewerkte uren
zodat het aantal uren waarvoor kinderopvangtoeslag wordt aangevraagd
meer in overeenstemming wordt gebracht met het aantal uren dat ouders
nodig hebben om te kunnen werken. Ouders kunnen niet meer onbeperkt uren
declareren en zij zullen daarom kritisch moeten kijken naar het aantal
uren dat zij contracteren. 

In het geval van deze ouder is de norm van 70% voldoende voor deze ouder
om te kunnen werken. Er ontstaat echter een probleem doordat er meer
uren worden afgenomen dan noodzakelijk is. Als deze ouder slechts twee
weken vakantie opneemt, wat niet ongebruikelijk is, en met de
kinderopvanginstelling afspreekt dat zij twee weken minder
vakantieopvang afneemt, dan zit ook deze ouder reeds ruim binnen de
norm. 

De norm van 70% van de gewerkte uren zal ook voor andere ouders
doorgaans voldoende zijn. Voor een groep ouders, zoals deze ouder, is
flexibiliteit in contracten nodig. Zoals ik in mijn brief van 13 mei jl.
heb aangegeven, ligt hiervoor een verantwoordelijkheid bij de sector.
Het is ook in het belang van de kinderopvanginstellingen om ouders
flexibiliteit en keuze in contracten te bieden. Dit geldt in ieder geval
in situaties waarin de kosten voor de kinderopvang onevenredig hoog zijn
doordat meer uren afgenomen moeten worden dan ouders nodig hebben voor
werk. 

Ik ga er dan ook van uit dat dit gezin samen met de
kinderopvanginstelling tot een goede oplossing kan komen. 

De Minister van Sociale Zaken 

en Werkgelegenheid,

H.G.J. Kamp