Preview document (🔗 origineel)

---

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

Den Haag, 8 maart 2017

In uw brief van 21 februari 2017 vraagt u mij te reageren op de klacht
van C.J. van den B. te A., d.d. 14 februari 2017, inzake zijn klacht
over de Rijksoverheid en de gemeente Amsterdam in verband met mogelijk
tegenstrijdige informatie over een urgentieverklaring in Amsterdam.

Door middel van deze brief voldoe ik aan uw verzoek.

De heer Van den B. geeft in zijn email aan dat uit informatie van het
Rijk zou blijken dat hij in zijn omstandigheden (dakloos en zijn partner
is zwanger) bij de gemeente een urgentieverklaring aan kan vragen.
Echter de gemeente Amsterdam geeft desgevraagd een dergelijke verklaring
niet af. De heer Van den B. vraagt zich af hoe dat verschil kan worden
verklaard.

De heer Van den B. heeft de tekst op de website van het Rijk verkeerd
geïnterpreteerd: daar worden slechts voorbeelden van situaties genoemd
waarin de gemeente zou kunnen overgaan tot het verlenen van urgentie.
Geenszins kan worden afgeleid dat deze criteria door de gemeente
gehanteerd moeten worden.

Het systeem van de Huisvestingswet 2015 is, dat het gemeenten
mogelijkheden biedt om voor woonruimteverdeling en woningvoorraadbeheer 
regels te stellen. Binnen het kader van deze wet is de gemeente vrij om
dat nader in te vullen. Indien de gemeente gebruik maakt van de
mogelijkheden om regels voor urgentie te stellen, dient zij daar wel de
volgende groepen woningzoekenden in op te nemen: personen die in verband
met problemen van relationele aard of geweld hun woonruimte hebben
verlaten, woningzoekenden die mantelzorg verlenen of  ontvangen en
vergunninghouders (asielzoekers die een verblijfsvergunning hebben
gekregen, deze laatste groep wordt per 1 juli 2017 uit de
Huisvestingswet geschrapt). De gemeente is vrij daar nog andere
categorieën woningzoekenden aan toe te voegen.

De minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, 

R.H.A. Plasterk