Preview document (🔗 origineel)

---

  

SBFmoeteerlijk  ambtenaren strijden voor een rechtvaardige SBF-regeling



WOEDE EN VERDRIET :

een trieste tussenbalans van de SBF-regeling





Uit de meer dan 100 brieven van SBF-ers van het eerste uur, die in
december 2012 en januari 2013 zijn ingebracht als ondersteuning voor hen
die in beroep zijn gegaan, is een aantal passages verzameld die
gezamenlijk een goed beeld geven van wat er leeft onder de SBF-ers van
2010 en 2011 over wat de groep is aangedaan.

In de rug aangevallen

“In de ruim 30 jaar die ik bij DJI werkte, waarvan de helft met mensen
met ernstige psychische stoornissen, was ik me er steeds op een gezonde
manier van bewust dat ik door hen mogelijk aangevallen kon worden.

Gebeurde dat, incidenteel, dan kon ik daar achteraf toch steeds goed mee
omgaan, met andere woorden, ik had daar psychisch nooit last van.

Nu, eenmaal gestopt met mijn werkzaamheden, voel ik mij uit onverwachte
hoek in de rug aangevallen, namelijk door mijn eigen werkgever, de
Rijksoverheid!

En daar heb ik, in psychische zin, wél last van, hoewel ik toch steeds
probeer dat te verdringen en me niet te laten leiden door hetgeen me is
overkomen.

Dat laatste is overigens wel moeilijk, temeer omdat ik toch veel moet
laten om financieel rond te komen, sinds ik met werken stopte”.

Waarden

Ik vind het diep treurig dat een organisatie als DJI, die in het
programma Modernisering Gevangeniswezen (MGW) pleit voor :

respect 

menswaardigheid 

vertrouwen 

ondersteuning 

interactie

zijnde de vijf belangrijke waarden, waarmee het personeel (en zeer
terecht m.i.) de gedetineerden, die aan hen zijn toevertrouwd dient te
bejegenen.

Wellicht is het een voorstel om ook ten aanzien van het personeel deze
waarden te hanteren”.

Afgeschreven

“Op 1 mei 2011 ben ik eveneens met de SBF-regeling in het vooruitzicht
van mijn werkplek verdwenen, in de gecreëerde vergetelheid van
Justitie. Ik heb alles wat bij mijn vertrek van belang was zélf moeten
uitzoeken en regelen, van de aanvraag om (gedwongen) in de SBF-regeling
te geraken tot het bijwonen van de PIZ-cursus, werd alles aan mijzelf
overgelaten. Vragen aan P-Direct of het SSC werden niet of onvolledig
beantwoord. Na het zetten van de finale handtekening ben je voor de
werkgever in Den Haag historie en krijg je af en toe alleen nog tamelijk
anonieme brieven van de P-Direkt afdeling, een soort politbureau voor
afgeserveerde medewerkers.

Door deze gang van zaken voel ik absoluut geen enkele voldoening meer
over de ruim dertig jaren die ik binnen de DJI-organisatie heb
doorgebracht. Ik ben er van doordrongen geraakt dat de Rijksoverheid in
dit opzicht, met voorsprong, het meest asociale gezicht laat zien van
alle werkgevers in dit land. 

Je gaat er namelijk van uit dat, wanneer je decennia lang je stinkende
best heb gedaan om een goede werkprestatie te leveren, je na afloop van
die carrière met enig respect zal worden behandeld. Je rekent er op dat
de verwachtingen die in al die tijd zijn gewekt (en nooit zijn
weersproken) tenminste zullen worden nagekomen. Het is mij duidelijk
geworden dat ik vanaf mijn 60e jaar zelf opnieuw moet zorgen voor
financiële zekerheden”. 

Financiële problemen

“Ik ben met SBF VERLOF GEGAAN in 2010.

Ik heb geen keuze! Ik ben: “VERPLICHT “ TE STOPPEN!

Ik heb gesmeekt om door te werken, van alles geprobeerd om toch langer
te mogen werken; het antwoord is: NEE!

Nu zit ik in Financiële probleem omdat mijn pensioen wordt  

€ 1050.- Netto per maand uitbetaald door ABP.

De twee laatste jaren vanaf mijn 63 jaar t/m 65 jaar wordt er geen
Pensioen meer opgebouwd !

Moet Hypotheek per maand betalen € 1100.- Hoe moet het verder met mijn
gezin? Na ruim 43 jaar te hebben gewerkt is dit je beloning! Ik heb er
geen woorden voor! Echt Belachelijk en Schandalig hoe DJI MET ZIJN
Personeel Omgaat!

Ik sta LETTERLIJK MET MIJN RUG TEGEN DE MUUR”. 

Ongelijke behandeling

“Ik vind het (echter) zeer vreemd dat als je in 2011 met SBF bent
gegaan je nergens aanspraak op hebt, terwijl als je in 2012 met dezelfde
SBF-regeling eruit gaat je wel aanspraak kunt maken op een tweede
aanstelling. Volgens mij is hier sprake van ongelijke behandeling.

De “baas” heeft meer profijt van de regeling dan wij

“Het feit dat ik voor mijn gevoel in 2011 niet voorgelicht ben door de
werkgever. Het feit dat er door P-Direkt voor mij drie berekeningen zijn
gemaakt waar er geen één van klopte. En bij de vierde (en laatste)
berekening kwamen ze met een bedrag voor mijn uitkering dat op zich mee
viel, maar de domper kwam vrij snel. Men had “vergeten” dat er ook
nog ZVW werd ingehouden. Eerst was mij door een P-functionaris ook nog
voorgehouden dat de witte tabel van toepassing is.

Kortom, iedereen bleef in gebreke. Ik heb het gevoel dat de “baas”
meer profijt heeft van de regeling dan wij”.

De werkgever heeft 4 jaar niets zitten doen

“Het tijdstip waarop de uitvoeringsregeling van de SBF-regeling in
werking trad, namelijk 1-1-2010, is voor het beeld van de (niet gegeven)
introductie voor mij en de overige SBF-ers, des te schrijnender omdat de
regeling zelf al in 2006 tot stand is gekomen. De werkgever had dus 4
jaar de tijd om een uitvoeringsregeling op te stellen, bekend te maken
en de SBF-ers er op een fatsoenlijke wijze over kunnen informeren”. 

Een pertinente leugen

“Dat de werkgever komt met het argument dat men vrijwillig met SBF is
gegaan en hier zelf voor heeft gekozen, is een pertinente leugen. De
strijd die nu gestreden wordt is voor een eerlijke en rechtvaardige
regeling. De SBF-ers die tot nu toe gebruik hebben moeten maken van de
huidige regeling, willen dan ook dat deze leugen stopt”. 

Alles gegeven, niets gekregen

“Ik heb ruim 37 jaar bij justitie gewerkt. Overigens heb ik deze toch
moeilijke baan als PIW-er tot het einde volbracht. In die jaren heb ik
het nodige meegemaakt, van zelfdodingen van gedetineerden (5 in getale)
die ik zelf van het touw heb gehaald, tot bedreigingen van gedetineerden
omdat ik niet voor deze lieden wilde zwichten, wat betreft het meenemen
van drugs of andere contrabande. Daarom vind ik het zo zuur dat mijn
werkgever mij en vele anderen in de kou laat staan na onze verplichting
tot stoppen op de leeftijd van 60 jaar”. 

Onder protest

“Bij het ondertekenen van mijn SBF-aanvraag heb ik onder mijn
handtekening geschreven dat ik onder protest teken. Dit omdat ik
voorvoelde dat ik ergens voor tekende, waar ik later spijt van zou
krijgen, hetgeen ook gebeurd is. Echter, zonder handtekening geen
inkomen”. 

Een pluim voor de SBF-groep

“Heel blij waren mijn vrouw en ik met de hulp van jullie groep (zelfs
iemand van jullie heeft de moeite genomen om bij ons thuis te komen) om
duidelijkheid te geven over de financiële gevolgen voor nu en na mijn
ontslag. Wat daar tegenover steekt is de opstelling van de werkgever 
…. Een afgeschreven gevoel …. Geen uitnodiging voor het
Sinterklaasfeest (kleinkinderen) en een attentie met Kerst … WEG IS
WEG”. 

Heb het ook nog eens zelf allemaal moeten doen

“Mijn leidinggevende wist helemaal niets!!!! Hij heeft zelfs ingevuld
(en dat was natuurlijk niet juist) dat ik ontslag kreeg !!! Daardoor
heeft het ook nog drie maanden geduurd voordat ik mijn SBF-regeling rond
had. Heb dit alles allemaal zelf moeten sturen”. 

Justitie schaam je; een toekenning onder bijstandsniveau

 “Als ik geweten had dat ik door deze regeling vanaf mijn 63-ste tot
aan mijn 65-ste jaar een toekenning onder bijstandsniveau zou ontvangen,
had ik op dat moment als een leeuw willen vechten om dit onrecht te niet
te doen. Ik werkte 17 jaar bij DJI en nu mag ik middels een
keuzepensioen mijn inkomen aanvullen op het zelfde niveau als de 3 jaar
daarvoor. Laat me niet lachten … dat wordt zwaar belast en je houdt er
na je 65-ste nog eens een flinke kater aan over. Justitie …. Schaam
je”. 

Huwelijk en gezondheid hebben er onder te lijden

“Al met al een vroegpensioen – ik heb 21 maanden SBF-verlof en moet
de rest zelf financieren – met enorme financiële gevolgen, waar ook
mijn huwelijk en mijn gezondheid zijn onder komen te lijden”.

Justitie, wat een asociale werkgever is dat

“Men verplicht je om te gaan bedelen; dat is natuurlijk gekscherend
bedoeld, maar in oktober van dit jaar stond ik wel aan de afgrond.
Tweeduizend in het rood en de enige bezuiniging die ik nog kon doen was
afscheid te nemen van de auto. Gelukkig heb ik toch nog een bijbaan
kunnen vinden. Helaas tegen een laag uurloon zodat ik mij alsnog tussen
de 25 en 30 uur in het zweet moet werken om de gemiste inkomsten op te
vangen.

Ik voel me genaaid en krijg een bittere smaak als ik iets over Justitie
hoor, wat een asociale werkgever is dat.

Ik ben nu uit een diep dal aan het kruipen en wens niets meer met
Justitie te maken te hebben”.  

Op mijn ziel getrapt

“Wat een tegenslag als je al 37 jaar bij de zelfde baas hebt gewerkt.
Ik voel mij gewoon op mijn ziel getrapt. Dat je werkgever iemand zo
gewoon in de steek laat”. 

Ze hebben het eerder geweten en er niets mee gedaan

“In 2006 heb ik van de bonden informatie ontvangen betreffende een
nieuw afgesloten CAO. De enige informatie t.a.v de verandering van FLO
naar een nieuwe SBF-regeling was dat men niet met 60 jaar de dienst zou
verlaten maar 60 jaar en 1 maand 

In 2008 kreeg ik een brief onder ogen van de DG van BZK gericht aan de
betrokken ministeries haast te maken met de voorbereiding van de
uitvoering van de SBF- regeling.

In een brief van 29-06-2009 geeft de directeur van P-Direkt, gericht aan
de leden van ICOP, aan dat de regeling per 1-1-2010 moet worden
uitgevoerd en dat op dat punt nog niets is geregeld. Ook wordt nog eens
gewezen op het feit dat door BZK reeds in een eerder stadium aandacht
voor deze zaak is gevraagd. Voor mij nog geen reden om ongerust te
worden wat betreft de inhoudelijke kant van de regeling.

Eind 2009 kreeg ik de eerste signalen van het personeel dat op het punt
stond de dienst te verlaten, dat omtrent de SBF-regeling veel
onduidelijk was. Echter over regelgeving en uitvoering was geen
informatie beschikbaar. 

De gevolgen van het jarenlange nietsdoen – een duidelijker voorbeeld
van mismanagement is er niet -  wordt op de individuele SBF-er
afgewenteld”.

Om niet echt iemand voor zijn hoofd te slaan, heb ik mij ziek gemeld

“In maart 2010 gingen wij met nog een aantal collega’s naar de
PIZ-cursus en daar was ook iemand – hij scheen gewerkt te hebben bij
Binnenlandse Zaken - uitgenodigd om een verhaal te doen over de
financiële kant en de gevolgen als je met SBF-verlof gaat. Deze meneer
vertelde een heel ander schokkend en frustrerend verhaal. Het zou dus
heel iets anders zijn dan dat de P-man en ABP- adviseur mij hadden
verteld en voorgerekend tijdens mijn zoektocht die al in 2009 was
begonnen. Als zijn verhaal al waar zou zijn, hadden we die inbreng
vanuit de lijn verwacht en ook niet op een PIZ-cursus.

Terug op de werkplek heb ik direct via de mail contact gezocht met de
ABP- adviseur. Ook heb ik maar weer eens gemaild naar P-Direkt op welk
moment ik met keuzepensioen zou gaan en hoe hoog mijn netto
SBF-uitkering zou zijn op 1 juni 2010. Ik kreeg alleen antwoord dat ik
op 1 april 2013 met keuzepensioen zou; later bleek de datum van 1 april
fout te zijn want dit moest 1 juni 2013 zijn. 

Ook kreeg ik antwoord van de ABP-adviseur met de welgemeende excuses dat
hij helemaal fout was geweest en dat ik wel degelijk met keuzepensioen
zou gaan en dat hij zo niet wist om welke bedragen het zou gaan. De
frustraties liepen bij mij zo hoog op door al die onduidelijkheid en
afstandelijke behandeling, dat ik op dat moment bij de minst verkeerde
opmerking wel mensen voor hun kop kon slaan. Ik zou een grote
afscheidsreceptie krijgen na 37 jaar trouwe dienst – er was door
(oud-)collega’s al een heel festijn voorbereid – maar ik heb dit
afgezegd want daar had ik helemaal geen zin meer in. Om niet echt iemand
voor zijn hoofd te slaan heb ik mij, in overleg met mijn leidinggevende,
ziek gemeld. Zo gefrustreerd was ik van de hele zaak en nu ik het
opschrijf, begint het binnen in mij weer te borrelen”. 

  PAGE   \* MERGEFORMAT  1